η επανάσταση του Ευαγγελίου

 

Είναι ολοφάνερο ότι η πατρίδα μας διατρέχει τον έσχατο κίνδυνο. Και είναι άμεση ανάγκη αντίδρασης και αντίστασης στην πλημμυρίδα και χιονοστιβάδα των μέτρων προδοσίας και καταστροφής της Ελλάδας και εξανδραποδισμού του λαού μας.

Πρώτη, που θα έπρεπε να υψώσει το λάβαρο της αντίστασης, είναι η Εκκλησία.

 Όταν το 1987 η πολιτεία (ΠΑΣΟΚ) απείλησε να πάρει τη, λεγόμενη, εκκλησιαστική περιουσία, έγινε χαλασμός. Αρχιερείς, πλήθη ιερέων και χιλιάδες λαού ξεσηκώθηκαν και συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα. Όπου διαδήλωσαν και φώναξαν και χτύπησαν πένθιμα τις καμπάνες, προκειμένου να πετύχουν τη ματαίωση της κρατικής απειλής.

Και τώρα, που ολάκερη η πατρίδα κινδυνεύει, τηρούν «σιγή ιχθύος». Γεγονός, που, σε τελική ανάλυση, μπορεί να σημαίνει συναίνεση και συνενοχή.

Κάποιες μεμονωμένες φωνές διώκονται και φιμώνονται. Πράγμα, που συνέβη στην περίπτωσή μου.

Μιλούσα στους ναούς του Αγρινίου και των περιχώρων. Και ο λαός ήταν κυριολεκτικά ενθουσιασμένος. Κι αυτό, μέχρις ότου συμπτυχθούν τα πολιτικά Σόδομα και Γόμορρα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ). Οπότε και άρχισε ο διωγμός. Με προφανή σκοπό να με αποκλείσουν απ’ τις ενορίες του Αγρινίου, απ’ όπου προέρχεται και η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους.

Γεγονός, που μας ανάγκασε, μια παρέα φίλων, να οργανώσουμε δημόσιες ομιλίες κοινωνικού και θρησκευτικού περιεχομένου, στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου, έστω και με ελάχιστους ακροατές, προκειμένου να σπάσουμε το φράγμα του φόβου.

Οι ομιλίες αυτές, παρά την προχειρότητα των τεχνικών μέσων, που είχαμε στη διάθεσή μας, βιντεοσκοπήθηκαν και προωθήθηκαν στο διαδίκτυο. Όπου και βρήκαν απρόσμενη απήχηση. Τις ξαναπροωθώ, πιστεύοντας πώς οι ακροατές τους θα αποζημιωθούν για τον κόπο και το χρόνο, που θα διαθέσουν για να τις ακούσουν.

Χρειάζεται συνεργασία, προκειμένου να τονώσουμε το ηθικό του λαού μας. Δίνοντάς του να καταλάβει ότι το Ευαγγέλιο βρίσκεται κοντά του. Και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί δεκανίκι της μνημονιακής λστοσυμμορίας και των κομματόσκυλων του οποιουδήποτε απατεώνα και μασκαρά, που είναι στην υπηρεσία του σιωνισμού και του ναζισμού.

Για λογαριασμό των οποίων και δικό τους, πολεμούν με λύσσα και το λαό και το Ευαγγέλιο. Κι από το άλλο μέρος μπαίνουν μπροστά μπροστά στις εκκλησιές για να «το παίζουν» και…ευσεβείς οι αντίχριστοι και μισέλληνες!!!

1:   http://www.youtube.com/watch?v=gcdB1z9LEZA  

 ( Πατροκοσμάς) 

2: http://www.youtube.com/watch?v=gM-hf5h11GM  

 ( Πρόδρομος)

3: http://www.youtube.com/watch?v=PfK_qHDgTCw   (Σταυρός)

 Σας ευχαριστώ για όλη τη μέχρι τώρα και την περαιτέρω συνεισφορά σας στην προσπάθειά μας αυτή.

Ο καθένας για όλους και όλοι για τον καθένα μας. Να πολεμήσουμε το βούρκο, που μας δηλητηριάζει και μας πνίγει.

παπα-Ηλίας

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

λλάδα της ρεμούλας; Όλοι τη φτιάξαμε!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ απ’ τα μικράτα του. Εθισμός στο «ψεύδεσθαι» για μικρά και ασήμαντα, πριν...μεγαλώσουν, όταν η ανάγκη θα χτυπάει την πόρτα της ζωής. Και δεν μιλάμε για την εκπαίδευση των αγορασμένων και αποστηθισμένων. Αυτό είναι σύμφυτο με την εκπαιδευτική διαδικασία κι όλοι…χαίρονται. Για το «άριστα» στο σχολείο απ’ τη…βιομηχανία παραγωγής «αριστούχων», με την…φιλότιμη προσπάθεια του διορισμένου εκπαιδευτικού και προς τέρψη του γονιού.

ΜΕΤΑ τις δραστηριότητες (καταλήψεις, αποχές…) των «μικρών ηρώων» του γυμνασίου, ακολουθεί η λυκειακή «μόρφωση» της…πενταήμερης. Και «κλείνει» απ’ το Πάσχα το λύκειο. Για να διαβάσουν στο σπίτι τα παιδιά. Με απουσίες «κρατημένες», που θα δικαιολογηθούν με ψεύτικο χαρτί. Όλοι γνωρίζουν την (μικρο)απάτη, αλλά επιμένουν. Σε σχολείο-εφαλτήριο για το άλμα στη ζωή. Με εθισμό στο ψέμα, και μη μας σοκάρει η Ελλάδα της ρεμούλας και της διαφθοράς.

ΦΕΥΓΟΥΜΕ απ’ τα σχολικά. Πάμε στον μέσο πολίτη με το…βιβλιάριο υπό μάλης, από ιατρείου σε ιατρείο και από μαγνητικής σε αξονική. Έχει επίγνωση της απάτης ο «ασθενής», αρπάζει την ευκαιρία (για υπερσυνταγογράφηση) ο γιατρός, το’ ξεραν οι ελεγκτές (κι αυτοί στο κόλπο) κι όλα πήγαν μια…χαρά. Άδειο το ταμείο, πλημμύρα τα χρέη και το δημόσιο τραβάει τα μαλλιά του.

ΩΣΤΟΣΟ, όλα έχουν τη λήξη τους και του πάρτι κάποτε σβήνουν τα φώτα. Πρωινή στο ΣΚΑΪ η Υπουργός Υγείας κι απέναντι ο κ. Λυριτζής. Για το 25/άρι της εισαγωγής σε νοσοκομείο ο λόγος και κανένας δεν χαίρεται. Μόνο τα ταμεία αναστενάζουν και τα πιράνχας του παρελθόντος(;) χαϊδεύουν τις οικονομισιές τους. Κάτι επιβάλλεται να προχωρήσει και πάει να γίνει. Από εκείνους που μπορούν και τρέχουν από ταβέρνα σε ταβέρνα (αφήνοντας στα πιάτα τη μισή παραγγελία), για την περίθαλψη εκείνων που ψάχνουν στα σκουπίδια.

Ο κ. Λυριτζής ανθίσταται σθεναρά. Πειστικά, σαν να μετέχει στη φτώχια, αδύναμος για το 25/άρι και την…αδικία. Εξυπναδούλες του τ. χρυσοπληρωμένου της ΝΕΤ, αλλά κουβέντα για τη φορολογική του δήλωση ως προς τα 300 χιλιάρικα το χρόνο που τσέπωνε και τώρα…καθαρίζει για τους πένητες.

Ανοικτή επιστολή του Δημοτικού Συμβούλου και Προέδρου του Οργανισμού Αθλητισμού Πολιτισμού & Παιδικής Αγωγής (ΟΑΠΠΑ) του Δήμου Βάρης-Βούλας-Βουλιαγμένης κ.. Γιάννη Νιτερόπουλου προς τον Πρόεδρο Δημ.Συμβουλίου και τον Δήμαρχο

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς

Πρόεδρο Δημ.Συμβουλίου κ. Κυρ.Κικίλια και Δήμαρχο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, κ. Σπυρ.Πανά

Απευθύνομαι σε σας, κύριε Πρόεδρε, επειδή, κατά γενική ομολογία έχετε αποτύχει οικτρά στο έργο που έχετε αναλάβει, και είστε ο κύριος υπαίτιος της απαράδεκτης εικόνας που παρουσιάζει το Δημ. Συμβούλιο, με αποτέλεσμα να μην παράγεται έργο για το Δήμο.

Ώρα για «αποτοξίνωση»

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΞΑΝΑ τα ίδια, μια απ’ τα ίδια. Συζητητές με το κομματικό ταμπελάκι, καμαρωτοί για την…προώθηση της «ιδεολογίας», αποτελεσματικοί διεκπεραιωτές της άγρας ψήφων, προσεχτικοί μη κάνουν τη γκάφα. Ξέρεις από πριν τι θα πουν, προδικάζεις τη θέση τους έχοντας διαβάσει τη σκέψη τους απ’ το παρελθόν της κομματικής φανατίλας και του ξεπεσμού. Απ’ τα πράσινα καφενεία και τους γαλάζιους συνδικαλιστές, τους κόκκινους τους ροζ-σύνολο παρδαλό, γελοίο που όριζε τα βήματα του πολίτη και τις επιλογές του πολιτικού.

ΤΑ κόμματα ανθίστανται. Οι πιστοί επιμένουν. «Ο δικός μου, ο δικός σου, οι δικοί μας». Τα έγχρωμα καφενεία που δεν άσπρισαν. Με τους έξω να τρυπώνουν κατά βολική επιλογή τους δηλώνοντας «ανεξάρτητοι». Όρος πολυφορεμένος από κατεξοχήν κομματικούς, που θεωρούν τον ψηφοφόρο «μύωπα», που δεν μπορεί να διακρίνει προθέσεις τυλιγμένες στην υποκρισία. Και πέρα απ’ τους «πράσινους, ροζ και γαλάζιους»; Είχαμε (και έχουμε) της (λεγομένης) αριστεράς τα παλικάρια (και τις νιες) με τα συνθήματα πάνω απ’ το μπόι τους, αλλά με τη σέσουλα το «δυτικό» χρήμα στη φαρδιά τους τσέπη.

ΛΕΣ να έφτασε η ώρα για…αποτοξίνωση; Περιορισμό και μερική κατάργηση των κομμάτων στις γνωστές δομές και λειτουργία τους;  Δεν το βλέπουμε, στην Ελλάδα όπου το κόμμα εισχωρούσε στους συλλόγους…γονέων και κηδεμόνων, στις συνελεύσεις για τα κοινόχρηστα της πολυκατοικίας.

ΚΑΤΙ σχεδιάζεται και περιμένουμε το «τεστ». Σύντομα εκλογές ΟΤΑ και ενιαίο ψηφοδέλτιο, για επιλογή προσώπων μέσα από διαφορετικά κόμματα και «ιδεολογίες». Και δεν θα είναι μόνο η πρακτική διευκόλυνση του ψηφοφόρου για πολυσυλλεκτικότητα. Είναι και το μήνυμα πως πρέπει και οφείλουν να συνεργάζονται. Κόμματα, πολιτικοί και παρατάξεις. Οι πολιτικοί μας κάθε επιπέδου. Οι μόνιμα «μαλωμένοι» κοκορομαχούντες και σιωπηρά συνεργαζόμενοι για το κοινό τους συμφέρον. Για τα προνόμια που γέννησαν δυσαρεστημένους που πήραν των ομματιών τους εκλογικά και δείχνουν τα δόντια τους απ’ την αντίπερα όχθη.

ΕΙΔΑΜΕ την κατάντια μας απ’ τον κομματισμό που γεννάει διχόνοια, καιρός για σύζευξη, συναινέσεις και συνεργασία. Να σώσουμε την Ελλάδα κι έχουμε καιρό για τσακωμούς από εκείνους τους αιώνιους της φυλής, με τα καλά και τα άσχημά της.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Για να ‘ναι πειστικοί…

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟΥΣ είδαμε ενωμένους και αναθαρρήσαμε. Μια γροθιά απέναντι στους Χρυσαυγίτες (που μοιράζουν γροθιές) και «ο φασισμός δεν θα περάσει»..

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ και πολίτες σε συναγερμό. Για το φιδάκι που σέρνεται κι εξαφανίζεται για να τρυπώσει στον κόρφο αλαφιασμένων. Για το κακό που μας βρήκε, για τον…κεραυνό εν αιθρία και η υποκρισία πάει σύννεφο.

ΤΑ κόμματα κάνουν τη δουλειά τους. Μόνο γι αυτό το θέμα, από πατριωτισμό και για…ψηφοθηρία. Δεν είναι λίγο να σου αρπάζουν ποσοστό των ψήφων Χρυσαυγίτες κι είναι η ψήφος ακριβή. Καμαρώνουμε , λοιπόν, τους πολιτικούς μας, ενωμένους-δυνατούς και με κορώνες. Τους δημοσιογράφους να αποκαλύπτουν, τις αρχές να καμακώνουν (το θεριό) κι όλα καλά, άγια και επιβαλλόμενα.

ΩΣΤΟΣΟ, κι αν τρίβουμε τα μάτια για τις συναινέσεις και την αγωνιστική διάθεση των παραπάνω, κάτι δεν πάει καλά από πειθώ και ειλικρίνεια. Δεν περιμένουμε, βέβαια, ανδροπρεπή στάση απ’ τους Χρυσαυγίτες που το παίζουν παλληκάρια. Τους πιάνεις με το μαχαίρι στα δόντια και επιμένουν πως το’ χουν για το μήλο τους. Χτυπούν και εξαφανίζονται, για να εμφανιστούν στα μυστικά τους άντρα για…εκπαίδευση, ασφαλείς ο ένας δίπλα στον άλλο (ομοϊδεάτη και «αγωνιστή»).

ΑΥΤΑ γι αυτούς κι αυτά, αλλά να ξαναπάμε στους πολιτικούς, δημοσιογράφους κ.ά. του αντιφασιστικού μετώπου. Τι καλά θα’ ταν ν’ ακούγαμε και κανένα «ήμαρτον» και αυτοκριτική…Πόσο θα έπειθαν οι πολιτικοί μας αν έβγαζαν αλήθειες για το σινάφι τους, αναγνώριζαν σφάλματα και λάθη, αν καταδίκαζαν, δημόσια, πρόσωπα συναδέλφων τους και συμπεριφορές…

ΔΕΝ αναλύουν το φαινόμενο της ρεμούλας στην Ελλάδα της διαφθοράς, δεν μελετούν πορτραίτα μιζαδόρων, δεν αποκαλύπτουν στοιχεία (πόθεν έσχες, περιουσίες και μετρητά, συντάξεις και…τζακούζια, πόσους για να διόρισε έκαστος, πόσα δήλωνε, λίστες, κωδικούς στην Ελβετία…), για να γίνουν πιστευτοί και πειστικοί.

ΤΟΥΣ ρωτάς για αμαρτωλούς του σιναφιού τους. «Τους παραπέμψαμε στη Δικαιοσύνη» σου λένε. Χωρίς αναλύσεις και φιλοσοφική διάθεση. Άρα, παραπέμπουμε στη Δικαιοσύνη μαχαιροβγάλτες και δολοφόνους ΧΑυγίτες και…καθαρίζουμε-καθαρίζουν κι αυτοί. Τέλος οι αναλύσεις, η προσέγγιση του φαινομένου, ο θόρυβος, το καμπανάκι.

ΔΕΝ το’ χαν σκεφθεί, όταν τους κρέμαγε κουδούνια ο λαός που τον εξόργισαν με τα καμώματά τους.

ΕΠΙΑΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Σαμαράς κάποιας…ισχύος

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΕΡΔΙΣΕ η ΕΚ (Ένωση Κέντρου) τον Νοέμβρη ’63, θριάμβευσε (53%) τον Φεβρουάριο ΄64), αλλά ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν…κυβέρνησε. Δεν είχε τη δύναμη (ισχύ) να μεταθέσει έναν ταγματάρχη, αν δεν το ενέκρινε το Παλάτι. Κι ύστερα; Του (προ)ετοίμασαν την Αποστασία Αμερικανοί και Μητσοτάκης, σαλαμοποίησαν την κυβέρνησή του εξαγοράζοντας βουλευτές κι όλα πήγαν μια…χαρά. Για να’ ρθει η Χούντα και να φύγει η δημοκρατία απ’ τον τόπο όπου γεννήθηκε.

ΜΕΤΑΧΟΥΝΤΙΚΑ, είχε την ισχύ ο Κ. Καραμανλής που τον είχαν στείλει στο Παρίσι οι Αμερικάνοι (μέχρι νεωτέρας), είχε και το παρελθόν του. Με αμαρτίες του Κράτους του και εγκλήματα του παρακράτους (δολοφονία Λαμπράκη), που σβήστηκαν απ’ τη χούντα που βγήκε απ’ τα σπλάχνα της δεξιάς που «άλλαξε». Το’ χε πει και ο Χαρίλαος και παραλίγο να το πιστέψει κι ο ίδιος.

ΑΚΛΟΥΘΗΣΑΝ χρόνια Μαραγκών με τα καδρόνια και…Καλαμποκών με σχάρες και αλυσίδες. Κι ύστερα; Οι Πρωθυπουργοί αχρηστεύθηκαν κι ας «κυβερνούσαν». Πετροβολητές δίπλα στα ΜΑΤ και (λεγόμενοι) αναρχικοί τη βραδιά που «κάψαν΄ την Αθήνα» και η κρατική ανυπαρξία συνεχίστηκε. Στα χρόνια του Γιώργου Παπανδρέου, και με τους πετροβολητές της Τριανδρίας βρικολακιασμένους στις μέρες μας. Ως σταγονίδια Χρυσαυγιτών σε θύλακες της αστυνομίας(!). Με τον «αγανακτησμένο»  να αντιμάχεται διαδηλωτές συμμαχώντας με τα ΜΑΤ. Να κινείται με άνεση ανάμεσα σε κρανιοφόρους, ασπιδοφόρους και ροαπαλοφόρους.

ΚΙ όμως! Από εκεί που δεν το περιμέναμε. Από μια δεξιά που την άλλαξε(;) η ανάγκη. Να «αποκεφαλίσει» ο κ. Δένδιας επτά βαθμοφόρους της ΕΛΑΣ και τους παρελκόμενους που αλληθώριζαν; Να παγώσει τα «σταγονίδια» μαζεμένα σε κουβά;

ΚΑΛΟ και ελπιδοφόρο. Για να φοβούνται οι «επόμενοι» και να κάνουν τη δουλειά τους. Για να προλάβουμε ως κοινωνία και Κράτος. Απέναντι σε παρακράτος που δεν κρατιέται και του…φαίνεται. 

«Έργοις και…λόγοις» πατριώτες

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΗΣΑΝ τον κόσμο, γιατί το’ θελαν Ανατολή και Δύση. Κάθε μια για λογαριασμό της και καμώθηκαν πως δεν…το πρόσεξαν που γεννήθηκε και «αναπτύσσεται» ο Χίτλερ. Βάρεσαν καμπανάκι, ενώθηκαν, τον «καρύδωσαν» ισοπέδωσαν τη Γερμανία, καταστρέφοντας, με τον τρόπο τους την Ευρώπη.

ΕΠΕΣΕ, μεταπελευθερωτικά, στην Ελλάδα χρήμα βάσει του Σχεδίου του Σχεδίου Μάρσαλ (για αντικομουνισμό) και πήγε σε τσέπες πολιτικών, χαφιέδων κ.ά. των μυστικών υπηρεσιών, στην Ψωροκώσταινα των τσαρουχάδων. Έπεσαν και αμερικανικά κεφάλαια στην κατεστραμμένη Γερμανία κι έπιασαν τόπο. Τα αξιοποίησαν οι τρομαγμένοι και πειθαρχημένοι Γερμανοί κι είναι μπροστάρηδες στην τεχνολογία, ατμομηχανή, χέρι των ΗΠΑ στην Ευρώπη.

ΠΩΣ κατάφεραν το «Γερμανικό θαύμα» πολίτες και πολιτικοί, με δυο ήττες στον ίδιο αιώνα; Είναι σημαντικό πως οι πολιτικοί τους δεν είναι ορκισμένοι να φάει ο ένας το λαρύγγι του άλλου. Ούτε έχουν προεκλογικά μαχαιρώματα και λαοθάλασσες στις ομιλίες των αρχηγών. Κι όταν χρειαστεί, τα κόμματα συνεργάζονται. Για τη χώρα τους. Και βγαίνουν πιο…πατριώτες, για λογαριασμό τους, χωρίς μεγάλα λόγια και κορώνες περί πατριωτισμού. Κι αν ψάχνεις για την άποψή τους για τον φασισμό που αιματοκύλησε τον κόσμο, κόπιασε για τα μνημεία του αίσχους. «Ανοιχτό» Νταχάου, το ίδιο το Άουσβιτς στην Πολωνία κι είναι μια ρεαλιστική θέση απέναντι στην ιστορία και την αλήθεια. (Κάπου…αλλού, τα μνημεία του αίσχους π.χ. ΕΑΤ-ΕΣΑ και, τηρουμένων των αναλογιών, έγιναν πάρκα για να σβήσουν τη ντροπή).

ΝΑ ξανάρθουμε στην Ελλάδα της κρίσης. Τα κόμματα με τα παλληκάρια τους που αλληλοϋποβλέπονται δεν έστερξαν για συνεργασία. Δεν οσμίστηκαν κινδύνους κατάρρευσης και πτώχευσης, δεν στρώθηκαν όλοι τους στο ίδιο τραπέζι για τη σωτηρία της Ελλάδας. «Πόλεμο έχουμε;» θα μου πεις. «Οικονομία είναι αναίμακτος πόλεμος» θα σου πω και, βέβαια, πως «αν θέλεις ειρήνη, προπαρασκευάζου δια πόλεμον».

ΧΩΡΙΣΜΕΝΟΙ σε κόμματα και στρατόπεδα, με κορώνες για την Πατρίδα και στο βάθος…προσωπικό συμφέρον, ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Για τις εκλογές που έρχονται, χωρίς αντανακλαστικά για την Ελλάδα που σβήνει. Και τι άλλο; Βρίζουμε τους δανειστές μας και…καθαρίζουμε. 

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

«Διώκεται (μόνο) η παράνομος πράξις»

(Γ. Παπανδρέου)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΑΛΙΑ παρακολουθήσαν τους κομουνιστές. Με τα μέσα της εποχής. Έστηνε ο χαφιές αυτί, έδινε την αναφορά του, κατέγραφε η αστυνομία το φρόνημα του θύματος κι όλα λειτουργούσαν μια…χαρά. Είπες κακιά κουβέντα για το βασιλιά; Στα μουλάρια(!) (στο στρατό), πιστοποιητικό «κοινωνικών φρονημάτων» για εργάτης στη Γερμανία.

ΥΣΤΕΡΑ μας ήρθαν τα ηλεκτρονικά. Όσα θέλουν οι «Αρχές» τα παρακολουθούν, τα καταγράφουν. Όπως στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στην ημετέρα…Ψωροκώσταινα. Έχοντας αντικαταστήσει τους όρους «ύποπτος για την εθνική ασφάλεια», «κομουνιστής» κ.ά. της εποχής με τη λέξη «τρομοκράτης».

ΜΙΑ-δυο, λοιπόν, κι ανοίγουν τα ηλεκτρονικά τους κιτάπια. Για να θεραπεύσουν προλαμβάνοντας. Για επίδοξους τρομοκράτες και «τρομοκράτες» που η δράση τους κ.ά. επιβαρυντικά (σύσταση συμμορίας κλπ.) εμπίπτουν στον νόμο που τα (καθ)ορίζει. Για ΟΛΑ τα άλλα (δολοφονίες πολιτών, παιδεραστία, σχεδιασμοί και δράση μιζαδόρων…) κλείνουν τ’ αυτιά και τα μάτια, σβήνουν και παρατάνε τα ηλεκτρονικά τους.

ΚΑΙ είναι τόσο απλό να προλάβεις τον (μεγαλο)μιζαδόρο του υπουργείου στήνοντας κοριούς στο γραφείο του, σε ώρα «δουλειάς»…Χωρίς να μας ενδιαφέρουν οι λοιπές δραστηριότητες και η ιδιωτική του ζωή. Ενδιαφέρει η αφανέρωτη εγκληματική του δράση. Δεν έχει κάτι να φοβηθεί ο έντιμος πολιτικός, ο ηθικός υπουργός.

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στα σημερινά και στον τραγικό θάνατο του Παύλου στο Κερατσίνι. Σήκωσαν σκόνη, ξεσπαθώνουν τα κόμματα, πολεμούν τους Χρυσαυγίτες που οι ίδιοι εξέθρεψαν και το πάνε για γενίκευση του αντιτρομοκρατικού νόμου. Να τους συμπεριλάβει συνολικά, προληπτικά και κατά φρόνημα, αντί να (κατα)διώξει την παράνομη (και μόνο) πράξη.

ΑΝ, λοιπόν, δεν πρόλαβες μιζαδόρους υπουργείων και προμηθευτές…Υγείας (επειδή δεν το’ θελες), εφάρμοσε την ηλεκτρονική σου αναζήτηση για κάθε λογής συμμορίτες, αλλά για παράνομες πράξεις. Τις κάμερες και τους κοριούς στον αντίπαλο, αλλά και σε φίλια τμήματα απατεώνων, τρωκτικών και μιζαδόρων. Κατάγραψε (νόμιμα) συνομιλίες με «συνεργάτες», με τη γυναίκα τους…

ΑΝΤΙ, λοιπόν, να ψάχνεις τον φονιά ψηλαφίζοντας το φρόνημά του, άνοιξε της «επαφές» του κινητού, βγάλε στη φόρα (μόνο τα εγκληματικά) προσωπικά του δεδομένα, τη συγκεκριμένη δράση του και μη θορυβείς σηκώνοντας σκόνη. 

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο «αγώνας» θα…συνεχιστεί

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ σε καθεστώς ατιμωρησίας. Κάτι άκουσαν για «Πολυτεχνεία» και δοξασμένους, για «Εδώ Πολυτεχνείο» και βολεμένους. Μια δυο, λοιπόν, και στον «αγώνα»! Πάμε για κατάληψη και έπονται τα αιτήματα. Ξενυχτάμε στο σχολείο με χαρτάκι, τσιγαράκι και ταβλάκι κι «ανεβαίνουμε» στης συμμαθήτριας τα μάτια (αν κι αυτή δεν είναι δίπλα μας ως…αγωνίστρια).

ΚΑΝΕΝΑΣ δεν το νοιάστηκε να πειθαρχήσουν τα παιδιά. Ούτε σε σχολικούς κανόνες (στα χαρτιά), ούτε από κοινωνική ευαισθησία για υπακοή στους νόμους. Και, βέβαια, η Πολιτεία «κινείται» στην ψηφοθηρική ρότα των ανθρώπων της, που ζουν και αναπνέουν για της εξουσίας την ηδονή.

ΚΙ αν είδες τη μαθήτρια στην τάξη με ρουζ, μες και αρώματα, αν άκουσες τον μαθητή με τη βρισιά κι όλους μαζί να κολυμπούν στη «μόρφωση» των αποστηθισμένων, μη σου φανεί πως το «σύστημα» είναι εκτός ελέγχου. Το αντίθετο! Είναι επιμελώς συντηρημένη μηχανή, που βγάζει πολίτες και πολιτικούς, βγάζει και καταληψίες-αγωνιστές.

ΟΙ καθηγητές απεργούν. Για τα δίκια τους, απέναντι σε μιαν αναξιόπιστη Πολιτεία που διαβεβαιώνει και υπόσχεται, αλλά το δράμα της είναι πως δεν την πιστεύουν. Δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα, δεν προδικάζουμε την εξέλιξη. Ωστόσο, είμαστε σίγουροι πως την παραπάνω «προκατασκευασμένη», ώριμη και σφριγηλή μαθητική «ύλη» θα την…εκμεταλλευθούν. ΟΛΜΕ και κόμματα. Η μεν μη δυσαρεστηθούν οι βολεμένοι του κλάδου των μαθητεμπόρων (παράνομα ιδιαίτερα) και των 99% «επαπειλούμενων», τα δε μη δεν πέσει το κάστρο. Λες και είναι ηδονικό να κυβερνάς, σήμερα, όπως ήταν κάποτε.

ΑΥΡΙΟ λήγει η απεργία των καθηγητών με τα «προληπτικά» αιτήματα, αλλά «ο αγώνας συνεχίζεται». Με τον μαθητόκοσμο στα παρατημένα μετερίζια των μεγάλων και στη σκοπιά, μην εισβάλει η μόρφωση απ’ τις πόρτες, μη τρυπώσει η πειθαρχία απ’ το παράθυρο.

ΑΛΛΟΥ (σε χώρες πειθαρχημένων που μας…δανείζουν), είναι αδιανόητη η κατάληψη. Αν συμβεί, τους παίρνει σηκωτούς η αστυνομία, ανεξαρτήτως ηλικίας, ιδεών και αιτημάτων.

ΣΤΟΝ «αγώνα», λοιπόν, αλλά η ζημιά έγινε. Κοινωνία απείθαρχων, με…διαπαιδαγώγηση «εξ απαλών ονύχων» τους.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Για μοιρασιές…υπουργείων

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ καλά. Εργαζόμενοι και «εργαζόμενοι», συνδικαλιστές, κυβερνώντες, λαός με τους «αγώνες» του και πολιτικοί με τη…  λύσσα τους. Για εξουσία μετά προνομίων οι τελευταίοι και για βόλεμα δια βίου. Όλοι στον «αγώνα» και ιδεολογικά συνεπείς. Με την απεργία μοχλό πίεσης, αρχικό (αντί για έσχατο) όπλο και τον συνδικαλιστή να πίνει καφέ με τους (εκάστοτε) κυβερνώντες. Για τον κλάδο και ενίοτε για την προσωπική (κομματική του) ανέλιξη. Με καταληκτικό πόστο μια…ταπεινή θέση στο κοινοβούλιο, είτε κατακτημένη κορυφή ένα υπουργείο. Με «τον αγώνα να δικαιώνεται» και τη δημοκρατία να αποθεώνεται.

ΚΑΙ, βέβαια, δεν ήταν μόνο θέμα μοιρασιάς το (δανεικό) δημόσιο χρήμα. Ήταν και λεία κλεφτών με τη γραβάτα που έχωναν το δάκτυλο στο μέλι. Κάποιοι από δαύτους έπεσαν μες το πιθάρι, τους τράβηξαν με την απόχη και τους ξεπλένουν στα δικαστήρια. Με τους Άκηδες να ανθίστανται , ψευδόμενοι, τους Μαντέληδες να «ετοιμάζονται» και τους Γιάννους που χαμογελάνε, αλλά δεν γελάνε πια.

ΕΙΠΑΜΕ να μην κομματικολογούμε μιας και η Ελλάδα μας θέλει ενωμένους για να σωθεί, αλλά δεν αντέχουμε στον πειρασμό. Ας «αμαρτήσουμε», λοιπόν, στιγμιαία και να μας το συγχωρήσουν της (κλασικής) δεξιάς τα παλληκάρια. Για τους άμωμους του Βατοπεδίου μιλάμε και τους νεότερους αμαρτήσαντες. Για αστέρια και αστεράκια της παράταξης που ξέφυγαν τον κίνδυνο. Για παλιές βαρύτατες αμαρτίες αφημένες λήθη και έντεχνα απενοχοποιημένους της «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης παράταξης». Την αγιοποίηση των αρχηγών της και τη συγχώρεση(;) των (βαρέων) ανομημάτων της.

ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ την παρένθεση, (ξανα)απιθώνουμε το κομματικό μας ταμπελάκι καταγής μιας και η Ελλάδα το απαιτεί και πάμε παρακάτω. Στη (λεγομένη) αριστερά των συνθημάτων, του «όχι σε όλα» και της «ιστορίας που γράφεται με ανυπακοή».

ΕΙΝΑΙ η κρίση μια αρνητική ευκαιρία για θετική μας στάση και συμπεριφορά, ωστόσο, τα παλληκάρια της δεν συνεργάζονται (κι ας συνεργάστηκαν, στο παρελθόν, με τον διάβολο, με ευτελή κίνητρα και βρόμικους σχεδιασμούς). Δεν συναινούν, δεν στέργουν και κατεβαίνουν στον «αγώνα». Κάποιοι με το δίκιο τους κι είναι τραγικό να σε απολύουν χωρίς να φταις. Οι πολλοί με αιτήματα συμφεροντολογικά και γνησίως οικονομικά, ουδαμώς ιδεολογικά, και το μάτι κάποιων «ηγετών» γυαλίζει. Για εξουσία και μοιρασιές…υπουργείων.

Από αύριο το πρωί!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΥΣΤΕΡΑ πλάκωσαν Ασιάτες. Νόμιμοι και παράνομοι. Αποδιωγμένοι, είτε «για μια καλύτερη ζωή». Και γέμισε η χώρα λαθρομετανάστες. Τους δώσαμε ένα πιάτο φαΐ, ως χώρα και άτομα, ως έλληνες του «Ξένιου Δία».

ΚΙ ανακατεύθηκε η φυσική τους δειλία και ανασφάλεια (ως παρανόμων και εν δυνάμει διωκόμενων) με τον τσαμπουκά Γεωργιανών που προηγήθηκαν και τη σκληράδα των Αλβανών που ξεκίνησαν την «άλωσή» μας. Για να μην κοιμάσαι πλέον ξεκλείδωτος και να μην κάνεις οτοστόπ. Ένα σύνολο που διαμόρφωσε νέα ήθη και επηρέασε τη ζωή μας. Ξεχύθηκε η βία μέχρι φόνων και δολοφονιών, ο έλληνας πολίτης στο έλεος επαγγελματιών-κλεφτών εκ Βουλγαρίας και Ρουμανίας, με την Αστυνομία να μην τους προλαβαίνει.

ΚΑΙ η άλλη μερίδα των «φιλόξενων» ελλήνων; Να ρίξουμε μια ματιά στα γνωστά και βιωμένα. Κάποιοι καμουφλαρισμένοι ντόπιοι «επιχειρηματίες» περίμεναν τους άμοιρους με ανοιχτή αγκαλιά. Τζάμπα εργάτες-λαθρομετανάστες. Στη δούλεψή τους άφθονοι εργάτες, τιποτένιοι, παρακατιανοί, με σώμα σε σχήμα εργαλείου. 

ΚΑΙ πήρε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο διαστάσεις επιδημίας στην πατρίδα μας. Εδώ, στο χάος των εργασιακών σχέσεων στην ανοργάνωτη Ελλάδα, όπου η ανασφάλιστη εργασία ήταν κανόνας (για τους λαθρομετανάστες κι όχι μόνο) χωρίς εξαιρέσεις. Για να αυξάνουν τον τζίρο τους «εργοδότες», απειλούν με καταγγελία τους λαθρό και ενίοτε τους πυροβολούν.

ΩΣΤΟΣΟ, όλα έχουν ένα τέλος, με το πλήρωμα του χρόνου και την…Τρόικα στο κεφάλι μας. Άδεια Ταμεία χάσκουν περιμένοντας τον οβολό μας, για να καλύψουν την πολιτική αλητεία διαχειριστών του παρελθόντος και την αδιαφορία των σημερινών (μας). Ο κίνδυνος «επί θύραις και δεν(;) τον βλέπαμε. Και είναι η κατάρρευσή τους θέμα χρόνου και…απραξίας μας.

ΣΚΛΗΡΑ τα μέτρα για την ανασφάλιστη εργασία ΠΑΝΤΟΣ εργαζομένου κι όλα έχουν μιαν αρχή που είναι δύσκολη, αλλά και το ήμισυ του παντός. Από αύριο το πρωί, ο «εργοδότης» σκυθρωπιάζει, άγχεται και δεν κοιμάται. Και, βέβαια, άθελά του, θα φανούν οι πραγματικές του διαθέσεις για τους ξένους που τους «αγάπησε» για τη…τσέπη του.

ΝΑ δεις που τα «αισθήματα» μερίδας ελλήνων για τους ξένους αλλάζουν. Από αύριο το πρωί.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ομογενείς και…παρελκόμενοι

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ «τω καιρώ εκείνω» ο κ. Κων. Μητσοτάκης, με αρωγούς τους συνεργάτες του…διαβόλου. Έριξε ψηλά ο «Ψηλός» το βλέμμα, είδε τους ομογενείς στα ξένα, ένα νεύμα και κίνησε να τους υποδεχτεί. Ελληνοπόντιους αλύτρωτους που θα τον «ψήλωναν» εθνικά, θα του αύξαναν και τα κουκιά.

ΤΟ ίδιο και οι κ.κ. Καραμανλής και Σημίτης. Για την ψήφο (τους) την ακριβή και την εξουσία την ηδονική. Κι έπεσαν τα άτοκα δάνεια για σπίτια (χωρίς δεσμεύσεις που τα εμπορεύτηκαν), τότε που «λεφτά υπήρχαν», προτιμήθηκαν για διορισμό τα παιδιά των ομογενών κι ως εδώ…ανεκτά.

ΤΟ κακό ξεκινάει με τους «παρελκόμενους». Ρωσοπόντιους λεγόμενους και Ρωσορώσους. Χωρίς ένσημα και με «χαρτιά» αμφισβητούμενης ελληνικότητας και πιθανής πλαστότητας. Για τα σόγια που κουβαλήθηκαν στην αφύλαχτη και φιλόξενη Ελλάδα.

ΚΟΠΙΑΣΕ για το πάρκο-σκουπιδότοπο της μεγαλούπολης, πλατεία-παιδική χαρά της επαρχίας. Τους βλέπεις καθιστούς, σειρά, να παίζουν ντόμινο(!), τάβλι και χαρτιά. Κι αν στήσεις αυτί για λέξη ελληνική; Θα εισβάλουν στ’ αυτιά σου λέξεις άγνωστες, με προφορά που πάει βαθιά, στην Ανατολή. Λες κι έχουμε καμιά ιστορική σχέση με τις διαλυμένες «Δημοκρατίες»-δορυφόρους της άλλοτε ΕΣΣΔ.

ΜΙΛΟΥΝ στη δικιά τους γλώσσα μεταξύ τους και με σπαστά ελληνικά σε τρίτους. Όσο να εκφραστούν ανθελληνικά, αναπολώντας τις «χαμένες πατρίδες». Χωρίς μια φιλική κουβέντα για τους έλληνες και την Ελλάδα. Βρωμίζουν πάρκα και πλατείες πετώντας το πακέτο κι αδειάζοντας τον κάδο…επιδεικτικά (ρώτα έναν οδοκαθαριστή), κακολογούν την Ελλάδα που τους συνταξιοδότησε (χωρίς ένσημα), σαν χώρα εχθρική, και…αναπολούν. Τις δουλειές που είχαν, τη δημοκρατία που…έχασαν.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ τον λανθάνοντα είτε φανερό ανθελληνισμό τους και πάμε στα…χαρτά τους. Ως πειστήρια ελληνικότητας, που δεν έχει να κάνει με ένα ελληνικοποιημένο όνομα της αρεσκείας τους.

ΤΟΣΟΣ θόρυβος, τελευταία, για τους ντόπιους απατεώνες που πλαστογράφησαν πτυχία και χαρτιά για το διορισμό τους. Ξεκίνησε(;) έρευνα και περιμένουμε. Ωστόσο, για τη γνησιότητα των «χαρτιών» των παραπάνω ελλήνων(!)-ομογενών(!!), πέρα βρέχει.

ΚΑΙ τι προτείνουμε; Επανέλεγχο, αφού θεωρηθούν πλαστά στο σύνολό τους. Να αποδείξουν πως…είναι ελέφαντες και βλέπουμε.

Ο Β.Πούτιν αποκαλύπτει στους Αμερικανούς όσα τους κρύβει ο Πρόεδρος τους Μ.Ομπάμα

ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΥΣ NEW YORK TIMES ΓΙΑ ΣΥΡΙΑ

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν με άρθρο του στην εφημερίδα «The New York Times» απευθύνεται στους Αμερικανούς πολίτες μία ημέρα μετά το διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να γίνει μία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία και ότι η όποια λύση θα πρέπει να βρεθεί μέσω του ΟΗΕ.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Το “δέον γενέσθαι”

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΧΑΜΕ «Πολυτεχνείο». Έχουμε καταλήψεις. Απ’ τον ξεσηκωμό κατά παράνομων «τότε», στην παρανομία κατά νόμιμων, σήμερα. Κι αν προστατεύει ο νόμος τη δημόσια περιουσία, οι σύγχρονοι «επαναστάτες» το(ν) αγνοούν. Σε χώρα «κουτόφραγκων», τυχόν καταληψίες τους βγάζουν σηκωτούς. Χωρίς κουβέντες περιττές και κλαψουρίσματα. Εδώ, «ιδρώσαμε» για το άσυλο που δεν ήταν…άσυλο.

ΤΑ σχολεία, λοιπόν, σε χέρια σχολιαρόπαιδων και εν δυνάμει καταληψιών. Ξοπίσω τους κρυμμένοι «αρχιτέκτονες», ψαράδες σε θολά νερά και προσδοκώντες. Τι; Να πέσει το κάστρο και ν’ αρπάξουν τα κλειδιά. Για μιαν απ’ τα ίδια και για επανάληψη των ίδιων αιτίων που οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα.

ΕΙΝΑΙ καιρός για δουλειά, ανοχή και αναμονή. Με τη ματιά μας πάνω σε αναξιοπαθούντες που περιμένουν το ατομικό και κοινωνικό μας ενδιαφέρον. Για κοινή προσπάθεια κι όποιος θέλει ας πάρει το τιμόνι.

ΩΣΤΟΣΟ, εμείς τι κάνουμε σε ώρες κρίσιμες και μέρες κρίσης που δεν είναι μόνο οικονομική; Βγάζουμε απ’ την ψυχή μας ό,τι απόμεινε από διχαστική μανία, τη βουτάμε στη λύσσα των πολιτικών για εξουσία και πορευόμαστε. Στο άγνωστο που θα’ ναι συνέχεια του γνωστού. Με τα προβλήματα να μας βαραίνουν τα πόδια και περνώντας για τροχάδην το σημειωτόν.

ΤΟΥΣ μιλάς για προβλήματα και το δάχτυλο στριφογυρίζει δείχνοντας ενόχους. Για άδεια ταμεία που δεν τα γεμίζουν εισφορές, και σου μιλούν για μελλοντική «αποκατάσταση» και επιστροφή στο παρελθόν. Επιμένεις πως «καιροί ου μενετοί» και επιμένουν σε λογοπαίγνια και εξυπναδούλες.

ΝΑ ξαναπάμε στο πρόβλημα των ημερών, που δεν είναι πρόβλημα. Γιατί; Γιατί δεν απολύονται καθηγητές-μετατάσσονται. Δεν παραμένουν σε πόστα λούφας επιτήδειοι (αποσπασμένοι κλπ) και ξαναμπαίνουν(;) στην τάξη. Και ξεσηκώνονται οι (ξε)βολεμένοι, ξεσηκώνουν και «συμμάχους». Τα παιδιά για τα οποία «σκίζονται» και τα «μορφώνουν». Αρμέγοντας το γονιό με το (παράνομο) ιδιαίτερο κι αντάλλαγμα τον βαθμό για το «άριστα».

ΚΑΙ τι να κάνει ο εκπαιδευτικός που αδικείται από μισθό, μιας και η πατρίδα μας τον θέλει ανέκαθεν φτωχό; Να βγει μπροστάρης για δουλειά! Πέρα από κόμματα. Και, βέβαια, με τη βασική σκέψη πως το (όποιο) εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν φτιάχτηκε γι αυτόν. 

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Η πηγή; Αρχαία ελληνικά!

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΑΦΗΝΟΥΜΕ την κα Ρεπούση με το φιδίσιο πρόσωπο να εφορμά στα γνησίως εθνικά μας. Την κάναμε «φίρμα», την ψήφισαν περίεργοι (και πιθανώς κοψοχέρηδες) κι ούτε σκέψη (της) για «ήμαρτον». Η μικρασιατική μας τραγωδία σε μια λέξη (της) και, αντί συγγνώμης, μοστράρεται για τα περεταίρω. Για τα αρχαία ελληνικά (μας), για τους  λόγους (της), βαθείς και ανεξερεύνητους.

ΝΑ σταθούμε, λοιπόν, στο γλωσσικό, που τυράννησε γενιές ελλήνων, με ξεσηκωμούς και μαχαιρώματα, έως και φόνους. Χωρίς εθνικισμούς, προγονολατρία και πατριδοκαπηλικές εξάρσεις.

ΞΕΚΙΝΑΜΕ απ’ το…αποτέλεσμα. Το γλωσσικό μας χάλι (γενικά). Με τον δάσκαλο να σηκώνει το λάβαρο για μεγαλύτερο μισθό, τον γονιό για θέματα «βατά» και τον μικρό «αγωνιστή» πλησίστιο για…καταλήψεις.

ΑΠΟ μετάφραση (και μόνο), λοιπόν, τα αρχαία κείμενα και…καθαρίσαμε. Το επιθυμεί η παραπάνω κυρία, το γουστάρει ο μαθητής (της «ήσσονος προσπαθείας»), το επιθυμεί και ο…Κίσινγκερ. «Μακριά απ’ τη γλώσσα και τις παραδώσεις τους δυσκολοκυβέρνητους έλληνες!». Κάπως έτσι το’ πε κι εμείς σπεύσαμε. Με διαδικασίες απεμπόλησης εθνικών μας κληροδοτημάτων, που μας κράτησαν, ανάμεσα σε ανθέλληνες και θηρία.

«ΜΗΝ πιεις απ’ τη στάμνα, όταν μπορείς να πας στην πηγή». Κι αν νομίζεις πως θα μιλήσεις τη δημοτική ξεκομμένος απ’ την πηγή; Στέκεσαι ξεκάρφωτος και μετέωρος, σε μιαν αφύσικη και αγωνιώδη προσπάθεια κάπου ν’ ακουμπήσεις. Με το αρχαιοελληνικό κείμενο να διδάσκεται στα σχολεία «κουτόφραγκων». Και, βέβαια, η επαφή με το αρχαίο κείμενο (και πάνω του τη γραμματική) είναι αναγκαιότητα. Με ομαλό βηματισμό για τη νεοελληνική. Μη γίνει ( η γλώσσα μας) έρμαιο θλιβερών γλωσσοπλαστών με νεολογισμούς που αναπαράγουν όρους της…γιαγιάς (Φληβάρς αντί Φεβρουάριος) και φτάνουν στην «Πενταήμερη».

ΚΑΙ πως να κάνει «παραγωγή» ο μαθητής, χωρίς τις δασυνόμενες λέξεις και τα πάθη φωνηέντων που θέλουν «ανθυπολοχαγό», τον «αντ-υπολοχαγό», «αφαίρεση», «εφησυχάζω» κλπ;

ΚΑΛΗ η πληροφόρηση περί την κα Μενεγάκη, η ψυχαγωγία (μετά στοιχείων…μόρφωσης) «παρά τω Λαζοπούλω», αλλά (με τη φορά των πραγμάτων) μην τρίβουμε τα μάτια για τα «γκρήκλις» και το λεξιλόγιο (των 50 λέξεων) των «θεών» της τηλεθέασης.

Πλανητικές και άλλες μαριονέτες…

Κρίμα στο Μαυρούλη «μας», τον Πρόεδρο των ΗΠΑ! Γιατί φαινόταν συμπαθής άνθρωπος. Σε αντίθεση με τον αντιπαθέστατο Μπους. Που, όταν έφευγε απ’ το λευκό οίκο, όχι μόνο ο αμερικανικός λαός, αλλά και ολάκερη η ανθρωπότητα, έβγαλε επιφώνημα ανακούφισης…

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι, ενώπιον του μπουφονικού μεγαλείου του κ. Μπους, όλα τα υποχείριά του ανδρείκελα πιπίλιζαν, μέχρι ναυτίας, την, περί τρομοκρατίας, καραμέλα. Για να αποδεικνύουν, με κάθε τρόπο, πόσο νομιμόφρονες ήσαν απέναντι στον «εγγυητή της παγκόσμιας ειρήνης». Όταν, στην πραγματικότητα, ήταν ο μεγαλύτερος πολεμοκάπηλος. 

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Να πούμε και καμιάν…αλήθεια!

(“το ψέμα είναι ευχάριστο να τ’ ακούσεις. Η αλήθεια είναι δυσάρεστο να την πεις”)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΚΑΝΕΝΑΣ καθηγητής/καθηγήτρια να μην απολυθεί! Είναι άδικο, ανήκουστο και τραγικό. Όπως τους διόρισαν, έτσι να τους «συντηρήσουν». Απ’ το υστέρημά τους εκείνοι που έκαναν πολιτική με (κάποιους) ακατάλληλους και παραπανίσιους. Μη φορτώσουν οι «τρώσαντες» σε ‘μας την ίαση-καιρός να υποφέρουν οι «κατασκευαστές» και λειτουργοί του «συστήματος». Να αναλάβουν τη «συντήρηση» ακόμα και του ενός απολυμένου τα κόμματα. Απ’ την (δεδομένη) επιχορήγησή τους που κρατάει τη ρεμούλα και τρέφει αφισοκολλητές. Κι απ’ τη τσέπη τους! Από μισθούς και συντάξεις των πολιτικών μας.

ΚΙ αν λέμε «όχι» στις απολύσεις, λέμε «ναι» στο…ξεβόλεμα. Στις μετατάξεις εκπαιδευτικών και το «οίκαδε» των αποσπασμένων σε γραφεία πολιτικών, της λούφας και των δημοσίων σχέσεων.

ΜΙΑ ματιά, λοιπόν, και στην άλλη όψη του νομίσματος. Των εξεγερμένων που απειλούν να «μην ανοίξουν τα σχολεία». Με τις τρεις βαθμίδες της (λεγόμενης) εκπαίδευσης κόντρα στην κινητοποίηση που τους «χαλάει».

ΑΝ συναντήσεις δάσκαλο, στην καφετέρια, να συζητά για θέματα εκπαίδευσης, με σχέδια και όραμα για τη δημόσια εκπαίδευση και όχι για μισθό (ανέκαθεν) και…ΑΤΑ (παλαιότερα), για χρόνια υπηρεσίας και εφάπαξ, κάνε το σταυρό σου.

ΚΙ αν βρεις καθηγητή του δημοσίου που δεν κάνει (παράνομο) ιδιαίτερο με «μαύρα», μπορείς να ονειρεύεσαι. Μόλις ξυπνήσεις, θα τους δεις βιαστικούς στη συνεδρίαση μη καθυστερήσουν για το ιδιαίτερο, το φωτοτυπικό (του σχολείου) να βγάζει φωτιές για τη «δουλειά» τους. Κι ύστερα; Θα τρυπώσουν σε σπίτια «πελατών». Εκεί, τα θέματα του αυριανού τεστ, των προαγωγικών εξετάσεων (γιατί όχι και των μελλοντικών του νομοσχεδίου) θα «γλιστρήσουν», έντεχνα, στον «ενδιαφερόμενο». Στον μαθητή/τρια, που του «σμιλεύει την ψυχή ο δάσκαλος».

ΜΕ τέτοια νάματα και πρακτικές, «μόρφωση» στο…φτερό και αγορασμένη, μη διερωτάσαι γιατί δεν συναντάς μαθητή/τρια γοητευμένο από ένα στίχο του Παλαμά. Μην απορείς για τη λουστραρισμένη αμάθεια των καταληψιών που (προ)ετοιμάζονται-μέρες που είναι.

ΝΑ πάμε στα πανεπιστήμια και την «ισχύ» των τίτλων; Εδώ, δεν μιλάμε, δεν περιγράφουμε. Απλώνουμε, ενδεικτικά το αποτέλεσμα και…καμαρώνουμε. Για τους πτυχιούχους-δολοφόνους, σε πόστα της ανεμελιάς. Για το «προϊόν» στα πανεπιστήμιά μας, που τα κλείνουν(!), μιας κι έπεσε μεγάλη δόση για…μόρφωση.

*Μιλάμε για τον μέσο μαθητή, σπουδαστή, φοιτητή. Οι «άλλοι» θα…πετάξουν και δεν πιάνονται.

·        Επικαλούσαν κάποιο γεγονός (ΑΛΦΑ)

·        Η διάταξη είναι απόλυτα ενεργής (Δημητρακόπουλος/ΣΚΑΪ)

·        Να απαντήσει όσα ακούστηκαν (Οικονόμου/ΣΚΑΪ)

·        Να βλέπουμε την μετά μνημονίου εποχή (Μπαλής/ΣΚΑΪ)

·        Μπορούν να τις καταρρεύσουν (Μέγα)

·        Να το επικοινωνήσει καλύτερα (Φιλιππίδης/ΑΣΚΑΪ)

·        Βάσει με το νόμο (Καθηγητής/ΣΚΑΪ)

·        Σε υποψίασε (ΣΚΑΪ)

·        Δεν ελλοχεύει τον κίνδυνο (Ρογκάκος/ΑΝΤ1)

·        Οι υπάλληλοι της βουλής είναι εξ απαλών ονύχων (Αυτιάς/ΣΚΑΪ)

·        Εισαγάγεται και χρησιμοποιείται (Στεργίου Γ.Γ. Ανάπτ./ΑΝΤ1)

·        Η υγιή επιχειρηματικότητα (Σοφιανός/ΚΚΕ)

·        Για άρση του ρωσικού ΒΕΤΟΥ (Κοτσιώνη/ΣΚΑΪ)

·        Θα είναι εμπροσθοβαρές τα προγράμματα ανεργίας (Μέγα)

·        Εν αρχής να πω…(Μέγας/ΣΚΑΪ)

·        Βλέπουμε τους εργαζόμενους να μην εφησυχάζονται (Κοτσιώνη/ΣΚΑΪ)

·        Θα ευοδώσουν τα μέτρα (Πατούλης/ΙΣΑ)

·        Άνηκε (Όλοι τους)

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΔΕΘ

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΥΡΟΤΕΧΝΗΜΑΤΑ, ακροβατικά και Φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού. Στη Διεθνή Έκθεση, όπου στο ψευδεπίγραφο «Βασίλισσα του Βορά» εστιάζεται η ειρωνεία του Νότου, δεν βρίσκεις και πολλά να σου θυμίζουν παρελθόν και αναμνήσεις.

ΠΕΡΑΣΕ από στάδια πρακτικής και πολιτισμού μας η ΔΕΘ. Ακούστηκαν ιδέες για «βελτίωση», πριν φτάσει στα τελευταία της. Εδώ και χρόνια, η ΔΕΘ λειτουργεί σαν «βήμα» για πρωθυπουργούς που καταφθάνουν με την κουστωδία τους. Κι είναι δαπανηρή η «άνοδος των μυρίων» που καμαρώνουν στο πρωθυπουργικό πλευρό κι άλλοι που διαγκωνίζονται για «πρώτο τραπέζι πίστα» (κάποτε το ξενυχτούσαν και στα μπουζούκια). Αργότερα, την έβγαζαν «σεμνά και ταπεινά», και πάντα…έβαφαν την άσφαλτο. Με ασβέστη στην οδική ρότα της πρωθυπουργικής κουστωδίας των εποχούμενων. Βάψιμο προς τη ΔΕΘ, με την κατεύθυνση προς Περαία…άβαφη! Έργα «μακράς πνοής» που απεικόνιζαν το νομαρχιακό και δημοτικό ενδιαφέρον για τα κοινά και για το…νυφικό της «Νύφης του Θερμαϊκού».

ΝΑ’ ρθουμε στα σημερινά. Με την ρέουσα αντίληψη πως οι πολιτικοί μας δικαιούνται φύλαξη (δημοσία δαπάνη), μη κινδυνέψουν από «τρομοκράτες». Ανέβηκαν 2.500 αστυνομικοί απ’ την Αθήνα κι άλλοι τόσοι απ’ την επαρχία μη «κάψουν τη Θεσσαλονίκη», κατέβηκαν αναρχικοί ανάμεσα σε διαδηλωτές. Χωρίς ένα τράβηγμα της κουκούλας να αποκαλύπτει την προέλευση (και την ταυτότητα) των «αντιεξουσιαστών».

ΑΣΦΑΛΕΙΣ και «σιδερόφραχτοι» πολιτικοί, κομματικοί, «παράγοντες» και παρατρεχάμενοι (όπως πάντα), «δαπανηροί» και με τουπέ, αφύλαχτος ο κόσμος, και η «κλεφτουριά» έστησε πάρτι. Χωρίς τη φύλαξή της η Θεσσαλονίκη, πλην…περήφανη που την τιμάει ο «Νότος». Με την εξουσία του και με την αδιαφορία του για το Μετρό της.

ΑΠΟ μπαλκόνι σε μπαλκόνι ο «εισαγόμενος» κακοποιός, δραστήριος και ατιμώρητος ο πορτοφολάς που δήλωσε «άρρωστος», στη γύρα της για «μεροκάματο» η κλέφτρα και η Θεσσαλονίκη φοράει τα καλά της. Με το σκουπιδαριό ως τα μπούνια, την τοπική εξουσία(;) να προετοιμάζεται πυρετωδώς για τις εκλογές και την ΕΛ.ΑΣ αρματωμένη μη σκάσει κροτίδα κι αντηχήσει «τρομοκράτες!».

ΑΥΤΑ, σκιαγραφώντας τη σημερινή ΔΕΘ, κόντρα στις…αναμνήσεις μας.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Όλα δουλεύαν…ρολόι(!)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΟΛΛΑ ενοχλούν, άλλα μας τυραννούν και πολλά μας εξοργίζουν. Μας εξοργίζει η πρακτική των «θιγόμενων». Και η αντίληψή τους πως όλα δούλευαν…ρολόι.

ΜΙΑ Ελλάδα, λοιπόν, καλοκουρντισμένη και μη θίγετε τα…καλώς κείμενα. Κι ας βγαίνει η μπόχα απ’ τα σκάνδαλα, πετάγονται τα ελατήρια της μηχανής, βρωμάει διαφθορά (προς άνοσμους) με τα σκάνδαλα βροχή. «Το Κράτος διαλύεται» αντηχεί «γρηγορείτε, χάνεται και χανόμαστε». Είχαν ποντάρει, βλέπεις, στην (α)φερεγγυότητα των «λειτουργών» του. Στη (σκοπούμενη) γραφειοκρατία, για να κάνουν περιουσίες από λαδώματα και αρπαχτές.

ΚΑΙ τι λένε σκούζοντας; Κατά περίπτωση σιναφιού, ομάδας και συμφέροντος ατομικού, που ο (νεο)έλληνας το προτάσσει κι ας μιλάει για αλληλεγγύη και σοσιαλισμό.

ΒΓΑΙΝΕΙ λάβρος, λοιπόν, ο δήμαρχος και…ξέρεις τι θα πει. Εκ των προτέρων και πριν ανοίξει το στόμα του. Με «οδηγό» τον παλιό και τον εν δυνάμει ψηφοφόρο του. Γνωρίζει τα κριτήρια για την ψήφο, τη νοοτροπία του, τις «παραδόσεις» και την λανθάνουσα υστεροβουλία του ψηφοφόρου, σε μιαν ανταποδοτική σχέση μαζί του. Μιλάει περήφανα για το νησί και την πόλη του, τρέμει μη του ξεφύγει καμιά αλήθεια που «καίει» κι ύστερα ψηλαφίσει τη γκάφα του μετρώντας τις ψήφους του, στις εκλογές.

ΜΕ τα λάβαρά τους κομματικοί αδικημένοι, «αδικημένοι» (και ξεβολεμένοι), αλλά κανένας τους δεν μιλάει για κομπίνες, ρεμούλα και κοπριά στο σινάφι του.

ΔΕΝ…άκουσαν (ούτε εισέπραξαν) γιατροί για πλασματικές υπερωρίες συναδέλφων τους. Δεν το’ ξερε το προσωπικό νοσοκομείων πως το φακελάκι «ρέει» και πως ιατροφαρμακευτικό υλικό κάνει φτερά για ιδιωτικά ιατρεία και κλινικές, πως ακόμα και η καθαρίστρια βολεύεται με κλεμμένα υλικά στο σπίτι της. Δεν άκουσαν για προμήθειες, δεν αφουγκράστηκαν ψιθύρους «επίορκων» για μίζες κι ούτε είδαν αρπακτικά δίπλα τους και πιράνχας.

ΚΑΙ, βέβαια, μαντεύεις τι θα πει ο βουλευτής και πόσους τόνους υποκρισίας θα πουλήσει μπροστά στους «εν δυνάμει», στο «γυαλί» ή στη βουλή.

ΑΣ διαμαρτύρονται πως το Κράτος αποικοδομείται. Εμείς επιμένουμε στο γκρέμισμα-προϋπόθεση, γιατί «είμαι εγώ κι ο κτίστης» που είπε και Παλαμάς δια χειλέων Αλέξη Τσίπρα.

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Πως δήθεν (συν)κουμαντάρουν τον κόσμο

Του Θανάση Νικολαΐδη

Ο ένας δεν μετράει ως αντίπαλος. Από τότε που «έφαγε χώμα» η πλάτη του κι ήταν να μη γίνει το κακό. Για την ανθρωπότητα που διέτρεχε τους κινδύνους της ακροβατώντας σε σκοινί, αλλά σήμερα αφέθηκε στις «ορέξεις» του ενός.

ΩΣΤΟΣΟ, πρέπει να φανεί πως οι δυο τους «συγκυβερνούν» τον κόσμο. Πως μετράει η γνώμη και των δυο και η πορεία της ανθρωπότητας είναι συνισταμένη δυο βουλήσεων, κι ας είναι μία. Των «φίλων και συμμάχων» μας Αμερικανών που διαφεντεύουν τον κόσμο και περιστρέφουν κατά βούλησή τους τον Πλανήτη.

ΚΙ όμως και οι «μεγάλοι» (ο εξής ένας) κάνουν λάθη. Με αποφάσεις βιαστικές πάνω στον ενθουσιασμό τους. Λες και δεν το πρόσεξαν πως οι κ. κ. Μπους και Κλίντον έμειναν εκτεθειμένοι και ραπισμένοι απ’ την παγκόσμια κοινή γνώμη.

ΘΑ είχαν «πρόθυμους» για την τιμωρία του Ασάντ (διάβαζε βομβαρδισμούς αμάχων με κάποια νεκρά παιδάκια «κατά λάθος» στα…χειρουργικά τους) και πως θα’ ταν οι βόμβες τους λυτρωτικές. Και επιβεβαιωτικές ως μοναδικής υπερδύναμης. Δεν μπήκαν στον κόπο να «ενεργοποιήσουν» το ΝΑΤΟ (τους) και το πράμα δυσκόλεψε. Τα βρήκαν και ολίγον σκούρα με του κ. Πούτιν τη στάση, διανθισμένη με προκλητικούς χαρακτηρισμούς. Εδώ θα σταθούμε. Για τη δικιά μας ερμηνεία που είναι πεποίθηση. Με απλές σκέψεις, χωρίς στοιχεία και αποδείξεις.

ΟΙ «κληρονόμοι» της άλλοτε κραταιάς ΕΣΣΔ (μεταλλαγμένης ιδεολογικά) συμπεριφέρονται σαν ισχυροί της Γης, χωρίς να είναι. Οι «παραλήπτες» -παραποιημένα αντίγραφα μιας παρωχημένης εξουσίας δεν έχουν ερείσματα για μια πραγματική αντιπαράθεση με τους Αμερικανούς. Ξεστόμισε τα «τολμηρά» του ο κ. Πούτιν, αλλά δεν τράβηξε το …πιστόλι για να τους φρενάρει. Περιφρόνησε λόγοις τον αντίπαλο(;), αλλά δεν κραύγασε «Αλτ και πυροβολώ!».

ΚΑΙ πάμε παρακάτω τη σκέψη μας. Γιατί να μη του υπαγόρεψαν ό,τι είπε σε βάρος τους οι ίδιοι οι Αμερικανοί; Γιατί; Για να δίνουν την εντύπωση πως «συγκυβερνούν». Για να «φαίνεται και τιμία η γυναίκα του Καίσαρα».

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΠΑΣΟΚ και επανεμφανίσεις εξαφανισμένων

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΥΣΤΕΡΑ έσκασε μύτη η κα Βάσω Παπανδρέου. Ανανεωμένη και «τραβηγμένη» κατά πρόσωπο  η τ. κυρία επίτροπος, «παντός καιρού» και του…Πεντελικού, με την αγριάδα της στον Ανδρέα «επί προσωπικού». Έσπευσε κι αυτή να πάρει θέση στον μυστικό δείπνο με Σημίτη, Πάγκαλο και Αυγερινό, ξεστόμισε κάποτε το «πλουτίσαντες του ΠΑΣΟΚ», χωρίς να καταβάλει απολύτως καμιά προσπάθεια…απεμπλουτισμού τους.

ΚΑΙ πάμε στον…πολύ κ. Πάγκαλο-συνδαιτυμόνα που υπουργοποιήθηκε πριν ακόμα κλείσει το στόμα απ’ την τελευταία μπουκιά στο «δείπνο». Ποια είναι η πονηρότερη πρακτική για να άρεις τη σκέψη του ακροατή σου απ’ τις ευθύνες που μυρίζουν…Οτσαλάν, Ίμια και σημαία που θα την «παρέσυρε ο αέρας»; Να ισχυριστείς πως είναι αποτυχημένοι οι  δυο πρωθυπουργοί (Σημίτης, Γ. Παπανδρέου)! Εκ των υστέρων! Άποψη διαμορφωμένη πρόσφατα και με οριστικό(;) διαζύγιό σου απ’ την πολιτική και όχι όταν κράταγες ηδονικά τα ηνία της εξουσίας.

ΠΟΙΟΣ άλλος (εξαφανισμένος) έσκασε μύτη στη «γιορτή»; Ο κ. Λαλιώτης! Δίκην επανεμφανιζόμενου κομήτη και χωρίς εξηγήσεις για την πολιτική του στάση και συμπεριφορά. Βίοι παράλληλοι με του κ. Σουφλιά τον βίο κι εμείς χωρίς λογαριασμό για τους Ολυμπιακούς και αμανάτι τα διόδια. (Εξοργιστικά, πέραν της δαπάνης, σε κακοσυντήρημένες εθνικές οδούς, ληστές για «ροπαλιά» στον ταξιδιώτη). Με άγνωστη την (παραμένουσα) σχέση του κ. Λαλιώτη με τους εργολάβους. 

ΠΑΜΕ και σε άλλον απόντα; Κάποτε μας χάριζε τη…φλυαρία του δια στόματος «κεκοσμημένου» με την απαστράπτουσα οδοντοστοιχία του. Ύστερα ακούστηκε πως «έρχεται η σειρά του». Εμείς μελετούμε τη συμπεριφορά του κ. Τσοχατζόπουλου, τον φανταζόμαστε στο (πιθανό) εδώλιο και εικάζουμε. Για τη συμπεριφορά του Γιάννου, με βάση την αλήθεια που ήδη απέκρυψε (για καταθέσεις της πρ. συζύγου του κλπ).

ΓΙΑ τον έτερο «συνδαιτυμόνα» ονόματι Αυγερινός, δεν χρειάζεται να χαλαλίσουμε ούτε μια λέξη.

ΥΠΟΣΤΕΙΛΑΜΕ τη «σημαία», απιθώσαμε τα λάβαρα πετώντας το κομματικό μας ταμπελάκι. «Την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι»; Όχι. Κι αν πεθάνουν τα κόμματα; Δεν μας απασχολεί. Μόνο η Ελλάδα μη πεθάνει και τα συμπαρασύρει.

ΚΙ αν δεν το πρόσεξες πού μας κατάντησε η κομματολατρεία-ασπίδα και εφαλτήριο για επιτήδειους- ετοιμάσου να τα ξαναζήσεις. Με τους επιτήδειους στα κομματικά σκαλιά, βολεμένους και οικονομημένους.

το κεφάλι του Προδρόμου

 

Αγαπητοί φίλες και φίλοι


Σας στέλνω, τώρα, το βίντεο της 2^ης ομιλίας μου, στην πλατεία Δημοκρατίας του Αγρινίου. Το θέμα είναι «ο  αποκεφαλισμός του Προδρόμου, σε συνδυασμό με τη σύγχρονη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα».


Το βίντεο:  http://www.youtube.com/watch?v=gM-hf5h11GM


Επιπλέον σας ανακοινώνω πως αύριο Παρασκευή (6-9-13) θα πραγματοποιηθεί, με τη βοήθεια του Θεού, η τρίτη ομιλία, με θέμα «η εκκλησία του Δήμου». 


Σε μια προσπάθεια συνδυασμού της αρχαίας Εκκλησίας του Δήμου και της σύγχρονης πολιτικής και εκκλησιαστικής πραγματικότητας.


Ευχαριστώ για την προώθηση και το σχολιασμό του 1^ου βίντεο. Και, αν νομίζετε ότι αξίζει τον κόπο, προωθείστε και σχολιάστε και το τωρινό. 


Και πάλι ευχαριστώ

παπα-Ηλίας

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Ο Ανδρέας και οι…κατοπινοί

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΓΙΑ τον Ανδρέα Παπανδρέου θα μιλήσει η Ιστορία. Οι άνθρωποι «μίλησαν» με το ξέσπασμα του 48%. Από σωρευμένη καταπίεση των «νικητών» του Εμφυλίου. Με τη μεθόδευση και τη στάση τους, που, βέβαια, δεν είναι αλλιώτικη από εκείνην των «άλλων», αν επικρατούσαν. Κι αν θυμηθούμε τη δημοκρατία των «άλλων» στις (λαϊκές)…δημοκρατίες τους, λέμε ποτέ πια εμφύλιος-του νικητή η καταπίεση δεν έχει χρώμα και ιδεολογία.

ΘΥΜΗΘΗΚΑΜΕ τον Ανδρέα και βάλαμε σε τάξη της μνήμης μας τ’ απομεινάρια. Σε μια σειρά που ξεκινάει απ’ τη δημοκρατία στο χώρο όπου γεννήθηκε και με τον φόβο του χωροφύλακα παρελθόν, για να φτάσει στην ασυδοσία της παρεξηγημένης δημοκρατίας απ’ τον νεοέλληνα, που (επ)έφερε τη διάλυση της δημόσιας διοίκησης. Σε συνθήκες χαλάρωσης και ατιμωρησίας. Για να εισβάλουν στον κρατικό μηχανισμό και σε πόστα «προσοδοφόρα» άνθρωποι χωρίς παιδεία, που δεν κόπιασαν στη ζωή τους για μόρφωση, δεν ίδρωσαν στη βιοπάλη και μόνο ως…αφισοκολλητές διέπρεψαν.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ, λοιπόν, τον Ανδρέα Παπανδρέου στην Ιστορία και πάμε στις ιστορίες των «απογόνων» του. Αφού επισημάνουμε πως δεν υπήρξε πρωθυπουργός που λοιδορήθηκε περισσότερο, καθυβρίστηκε από αισχρές φυλλάδες κι έγινε στόχος μιας ζερβοδέξιας συμμαχίας, για να διαμοιραστούν τα ιμάτια και το ΠΑΣΟΚ-έργο ζωής του-κι έφαγαν τα…μούτρα τους.

ΟΣΟ πάμε σε μεταγενέστερους, τόσο όφειλαν να’ ναι σεμνότεροι. Όσο το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα με τις σοσιαλιστικές του δομές, στο ξεκίνημα, εξελίχτηκε σε εκσυγχρονισμό για να καταντήσει ΠΑΣΟΚ σε χέρια (κάποιων) ληστών, τόσο όφειλαν να παραμείνουν εξαφανισμένοι κάποιοι πρωθυπουργοί και τα «παιδιά» τους.

ΚΑΙ τι είδαμε στη «γιορτή»-επέτειο; Ποιοι έσκασαν μύτη μη τους φάνε «σύντροφοι» κερδίζοντας τις εντυπώσεις;

ΣΗΜΙΤΗΣ, που «το του Ανδρέα τρόπαιον» δεν τον άφηνε να «καθεύδει». Εστιάσαμε στο αλεπουδίσιο βλέμμα του και θυμηθήκαμε. Τα χτυπήματα, ύπουλα και συστηματικά, στον νοσούντα Παπανδρέου. Τον «μυστικό του δείπνο» με τους πιστούς του, που μοιράστηκαν υπουργεία.

(Συνεχίζεται)

Η ανεμελιά έγινε πανικός

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΞΥΠΝΗΣΑΜΕ πλακωμένοι απ’ την Τρόικα. Δεν είδαμε «προειδοποιητικούς» εφιάλτες, δεν ξενυχτήσαμε από έγνοιες για τα κοινά. Το τομαράκι του έκαστος ζαρωμένο μέσα στα ηχηρά περί σοσιαλισμού, αγώνας για το σινάφι, και το μάτι πέρα δώθε μη μας φάει ο αντίπαλος με την «ιδεολογία» και τους δικούς του στα πόστα.   

ΔΕΝ νοιάστηκε για τα κοινά η κορυφή, δεν νοιάστηκε και η βάση. Λες κι ήταν ξένο το καράβι (προς τα βράχια) κι ας αρμενίζαμε με ξένα καύσιμα.

ΗΡΘΑΝ μέρες κρίσης και «λογοδοσίας», ώρες πανικού και πήραμε φωτιά. Για τα λογικά και τα παράλογα των πιστωτών μας. Για τα τρελά τους, με το ψυχρό τους βλέμμα πάνω μας. «Κλείστε την ΕΒΟ, ΕΑΣ και ΛΑΡΚΟ, απολύστε χωρίς αποζημίωση, αλλιώς δεν παίρνετε λεφτά». Και γίνεται εθνικό ένα θέμα μερικών εκατοντάδων εργαζομένων, μοιραζόμαστε την αγωνία τους και, βέβαια, προτείνουμε να τους «αναλάβουμε» οι υπόλοιποι. Ο Προϋπολογισμός με τα δαπανηρά και τα παραπανίσια του. Δεν είναι η λύση, είναι για να γιατροπορέψουμε τραυματισμένους στο σώμα και την ψυχή. Αυτοτιμωρία μας για δεκαετίες ανεμελιάς και αδιαφορίας.  

ΑΥΤΟΙ (ποιοι αυτοί;) θα επιμένουν στη λήθη για κάλυψη των ανομημάτων τους κι εμείς θα επιμένουμε στη μνήμη, για συμμόρφωση. Στο μέλλον και διά παντός, μιας και οι επιτήδειοι περιμένουν. Με τις δομές που δεν άλλαξαν και με μιαν ανάσα, πριν αναλάβουν πόστα για «δράση».

ΚΑΙ, βέβαια, είναι αστείο (χωρίς γέλια) και τραγικό να μιλούν για πάσχοντες, παθόντες και αναξιοπαθούντες άνθρωποι πρόσφατα (και «βίαια») οικονομημένοι. Παίρνουν το μέρος τους για τις ανάγκες της εκπομπής κι ύστερα χαϊδολογούν ηδονικά τα κεκτημένα, μετρώντας σπίτι τους χιλιάρικα.

ΑΣ μας συγχωρήσουν οι παρακάτω-συνιστούν (μικρό) δείγμα μεγάλης ανοχής μας, ανεμελιάς και κοινωνικής απραξίας μας, όταν τα λεφτά «που υπήρχαν» (δανεικά) πήγαιναν σε τσέπες ανοικονόμητης χωρητικότητας.

ΛΥΡΙΤΖΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: 324.000 ΕΥΡΩ ΕΤΗΣΙΩΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: 324.000

ΧΟΥΚΛΗ ΜΑΡΙΑ -ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 218.976
ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΜΠΗΛΙΩ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ 176.400
ΤΣΑΠΑΝΙΔΟΥ ΠΑΡΘΕΝΑ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – 143.514

(Για την κα Παναγιωταρέα; Στο επόμενο).

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Αιματηρά «και προπαντός…Αμερικανικά»

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΕΙΝΑΙ εύκολα τα «παιχνίδια» των μεγάλων. Όσο υπάρχουν λαοί, κυβερνήσεις και…Αμερικανοί, η συνταγή είναι ίδια. Με τις παραλλαγές και τις διαβαθμίσεις της.

ΕΙΣΑΙ λαός χαχόλων που σηκώνεις δικτατορία; Σου ρίχνουμε έναν δυνάστη ντυμένο στα χρυσά, και το «χειροκρότα ρε!» επιβάλλει συμπεριφορές και υποδεικνύει «ιδεολογίες».

Η πρακτική της άλλης βαθμίδας είναι ο…λαοφιλής ηγέτης. Δικός τους (των Αμερικανών) άνθρωπος και λατρεμένος του λαού. Χωρίς να το υποψιάζεται ο τελευταίος και να προδικάζει το τέλος.

ΚΙ έγιναν ινδάλματα «ηγέτες» χειροκροτούμενοι τη μέρα και τη νύχτα άνοιγαν τον…φάκελο με τις εντολές. Χωρίς να γνωρίζουν λεπτομέρειες του σχεδίου, αλλά με τη (γλυκιά) εξουσία να τρέφει την ψυχή και τα όνειρά τους.

ΝΑ πάμε, για παράδειγμα, στον Σαντάμ Χουσεΐν. Θέλουμε, κάποτε, να βομβαρδίσουμε το Ιράκ, για δικούς μας (αμερικανικούς) λόγους; Τοποθετούμε τον δικό μας άνθρωπο στην κατάλληλη (προεδρική) θέση, τον προωθούμε, τον πριμοδοτούμε, κινούμε τον μηχανισμό ντόπιας αναγόρευσής του σε μοναδικό και αναντικατάστατο. Από ‘κει και πέρα, είναι εύκολο το παιχνίδι σε στρωμένο έδαφος και με τον λαοφιλή…δικτάτορα σε ρόλο προώθησης των αμερικανικών συμφερόντων στην πλούσια πετρελαιοφόρο περιοχή των φτωχών Ιρακινών. Υπαγορεύουν στον άνθρωπό τους να εισβάλει στο Κουβέιτ γιατί του…έκλεψε πετρέλαιο με έρευνες και εξορύξεις, οπότε ο Σαντάμ πρέπει να τιμωρηθεί! Όλα έτοιμα, πέφτουν βόμβες, σκοτώνονται άμαχο  ο άνθρωπός τους («την πίστιν τετήρηκα…») απαγχονίζεται.

ΤΙ κάνουμε για να διχοτομήσουμε την Κύπρο; Ποντάρουμε στον Μακάριο που σώζεται (περιέργως) απ’ τα «βόλια» του Σαμψών και να το πρόσχημα για να σαρώσει την Κύπρο ο Αττίλας. Βάσει των συμφωνιών της Ζυρίχης και Λονδίνου (μαγείρεψαν πριν…πεινάσουν) που συνιστούσαν την «ευτυχέστερη μέρα της ζωής» του Αείμνηστου Κων. Καραμανλή.

ΤΙ κάνουμε στη μακρινή Συρία; Ανεχόμαστε τον Ασάντ (κι ας γευματίζαμε μαζί του), του κηρύσσουμε τον πόλεμο φανερά και μυστικά του υποδεικνύουμε να ΜΗΝ παραιτηθεί. Τον «τιμωρούμε» και μαζί του έναν λαό που τον σπρώξαμε επιδέξια σε εμφύλιο.

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ στημένα, αιματηρά και προπαντός…Αμερικανικά.

πνευματικός και ηθικός κρετινισμός…

 

Άλλο και τούτο πάλι! Όλα θα μπορούσαμε να τα φαντασθούμε, αλλά το ότι η κυβερνητική συμμορία θα έφθανε στο κατάντημα να επιστρατεύει ακόμη και του Χριστού τη συμμαρτυρία, για να υποστηρίξει την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, ούτε  που μπορούσαμε να το διανοηθούμε. Αλλά, όπως λέει και η παροιμία «μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις».

Και ποιοι είναι οι δάσκαλοί τους, στη συγκεκριμένη περίπτωση;

 Όπως φαίνεται, οι ίδιοι, που πειθανάγκασαν το Σημίτη να εξοβελίσει  το θρήσκευμα από τις ταυτότητες. Οι αρχιρατσιστές, που υπαγόρευσαν τον διαβόητο, σε βάρος μας, αντιρατσιστικό νόμο. Πράγμα που διαφαίνεται από το γεγονός, ότι εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους, όταν τα ανδρείκελά τους δεν τόλμησαν,  μπροστά στην καθολική αντίδραση να τον ψηφίσουν. Καραδοκώντας, προφανώς, να βρουν μια ευνοϊκότερη ευκαιρία. Και είναι οι ίδιοι, που στα χρόνια της τουρκοκρατίας είχαν επιβάλει να γίνονται τα παζάρια την Κυριακή. Που ο Πατροκοσμάς πάλεψε και κατόρθωσε να μεταφερθούν στο Σάββατο. Με αποτέλεσμα να πληρώσουν τον Κουρτ πασά, και να πετύχουν τον απαγχόνισμό του. Όπως, βέβαια, είχαν πετύχει και στη σταύρωση του Χριστού. Και μάλιστα με την κατηγορία ότι βλασφημεί το Θεό. Οι ίδιοι, λοιπόν, αυτοί δολοφόνοι των λαών και του Θεού, όπως φαίνεται, βρίσκονται στο παρασκήνιο και για την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Αυτοί, που μαζί με τους ναζί του 4^ου ράιχ απαγχονίζουν την Ελλάδα και την Εκκλησία και το λαό μας. Πάντα με τη συνδρομή των ντόπιων εφιαλτών  ανδρεικέλων τους.

Και τι μας λένε; Μας παραπέμπει ο αξιότιμος υφυπουργός κ. Σκορδάς στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο. Και κάνει τις δέουσες συστάσεις σε όσους έχουν «βαθιές θρησκευτικές και χριστιανικές ανησυχίες»: «Να διαβάζουν και τα ιερά κείμενα και να προσέρχονται πιο διαβασμένοι»! Και φαίνεται ότι μέσα στα ιερά κείμενα συμπεριλαμβάνει ο κ. Σκορδάς, εκτός από το κατά Μάρκον, και το «κατά… Εβραίους Ευαγγέλιο». Σύμφωνα με το οποίο φαίνεται να σκέφτονται και να αποφασίζουν και να νομοθετούν οι περισσότεροι απ’ αυτούς, που συναγελάζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο.  Και επί τη βάσει του οποίου ο μεγαλοφυής μαθητής των σοφών της Σιών έρχεται να μας «πουλήσει πνεύμα». Πνεύμα που βέβαια είναι διαμετρικά αντίθετο απ’ αυτό του Ευαγγελίου.

Αλλά, για να το καταλάβουμε καλύτερα, ας δούμε τι λέει το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο στη συγκεκριμένη περικοπή (Μάρκου,β,23-28). Οι μαθητές του Χριστού, μας λέει, περνούσαν, κάποιο Σάββατο, μέσα απ’ τα σταροχώραφα. Και, για να στομώσουν την πείνα τους, έκοψαν στάχυα, τα έτριψαν στη χούφτα τους και έφαγαν τον καρπό. Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, που ακολουθούσαν το Χριστό και τους μαθητές του, σαν τη σκιά τους, είπαν στο Χριστό:  Δεν βλέπεις, που οι μαθητές σου κάνουν πράγματα, που δεν επιτρέπονται να γίνονται το Σάββατο; Και ο Χριστός τους αποκρίθηκε: «Δεν έγινε ο  άνθρωπος για το Σάββατο, αλλά το Σάββατο για τον άνθρωπο».

Για να γίνει, ακόμη καλύτερα,  κατανοητό το νόημα των λόγων του Χριστού χρειάζεται να αναφέρουμε και δύο άλλα σχετικά περιστατικά: Θεράπευσε ο Χριστός το Σάββατο, σε κάποια συναγωγή, μια καμπουριασμένη γυναίκα (Λουκά, ιγ, 10-17). Και ο αρχισυνάγωγος, με την πρόφαση ότι είχε παραβιαστεί η αργία του Σαββάτου, διαμαρτυρήθηκε. Για να του πει ο Χριστός: «Υποκριτή, εσύ το Σάββατο,  δεν πηγαίνεις το γάιδαρό σου και το βόδι σου να τα ποτίσεις; Και ενοχλήθηκες επειδή η γυναίκα, που υπέφερε δεκαοχτώ χρόνια, θεραπεύτηκε»!

Και το άλλο περιστατικό: Μπήκε, λέει ο Χριστός, στη συναγωγή κάποιο Σάββατο, όπου ήταν ένας κουλοχέρης(Μάρκου: γ, 1-6). Και οι φαρισαίοι περίμεναν να ιδούν, αν θα τον θεραπεύσει, για να του στοιχειοθετήσουν κατηγορία. Ο Χριστός, διαβάζοντας τις σκέψεις τους, τους  είπε: «Τα σάββατα επιτρέπεται να ευεργετούμε ή να κακοποιούμε τους ανθρώπους, να σώζουμε τη ζωή τους ή να τους δολοφονούμε; Εκείνοι, δέσμιοι της υποκρισίας τους, δεν απάντησαν. Και  ο Χριστός, αγανακτισμένος απ’ την πώρωσή τους, θεράπευσε τον άνθρωπο.

Τα περιστατικά αυτά δείχνουν ότι οι νόμοι έγιναν, για να υπηρετούν και να ευεργετούν τον άνθρωπο. Γιατί πάνω απ’ όλους τους νόμους, ακόμη και τους ιερότερους, όπως αυτός της αργίας του Σαββάτου, είναι ο άνθρωπος. Και μία βασική ευεργεσία απέναντι στον άνθρωπο είναι η ανάπαυση. Για να μπορεί να ανασυντάσσει, όχι μόνο τις σωματικές, αλλά και τις πνευματικές και τις ηθικές του δυνάμεις. Και όχι να θυσιάζεται, στην ακόρεστη κακουργία των κανιβαλικών νόμων της τρόικας και των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Ή μήπως εννοεί ο κ. υφυπουργός ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι καλή για τον άνθρωπο; Και ότι αυτός και οι υπόλοιποι, που θέλουν τον  άνθρωπο να εργάζεται εφτά μέρες τη βδομάδα, 365 μέρες το χρόνο, ισόβια, χωρίς ανάπαυλα και ξεκούραση, για χάρη των τοκογλύφων, είναι φιλάνθρωποι!

Ανεξαρτήτως όμως του τι πιστεύουν αυτοί, το Ευαγγέλιο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ανήθικο ηθικό στήριγμα του ηθικού και διανοητικού  κρετινισμού των οποιωνδήποτε…

παπα-Ηλίας

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Αυτόκλητοι τιμητές(!) και τιμωροί(!!)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΙΣΤΕΥΑΝ πως θα σπεύσουν τα Κράτη στο πλευρό τους. Κυβερνήσεις και λαοί που δεν αντέχουν το…άδικο. Και, βέβαια, δεν είναι το ίδιο λαοί και κυβερνήσεις. Η εξουσία φθείρει και διαφθείρει, με τη διαφθορά να «συμβάλλει» στην αναπαραγωγή της στα ίδια χέρια. Γι αυτό και άγχονται για την αμερικανική εύνοια των ισχυρών (διάβαζε Αμερικανών) οι απανταχού κυβερνήσεις. Με σπάνιες εξαιρέσεις.

ΔΕΝ βρέθηκαν «πρόθυμοι»; Ουδέν πρόβλημα. Αναλαμβάνουν μόνοι οι Αμερικανοί και η μισή ντροπή δική τους. Η άλλη μισή στην ανθρωπότητα που δεν κατάφερε να τους βάλει σε…τάξη. Σε μια λογική τον αμερικάνικο λαό. Να τον κάνει να σκέφτεται παρατώντας το κυνήγι του δολαρίου. Γιατί, αν ο μέσος αμερικανός πολίτης ήξερε πόσοι πρόεδροί πήγαν στο άλλο κόσμο από εξάσφαιρα και το’ ψαχνε ποιος έριξε τους Πύργους, θα πετούσε στη θάλασσα τη «βιτρίνα» και το παρασκήνιο που αποφασίζει.

ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΙ, λοιπόν, και μάλλον δεν το πολυσκέφθηκαν. Ίσως να (ξανα)θέλησαν να φανούν οι μοναδικοί αφέντες του κόσμου. Τιμωροί των απείθαρχων για να τρομάξουν οι λαοί και να ευθυγραμμιστούν. Να αρματωθούν πιο πολύ οι αρματωμένοι λαοί. Με καινούρια όπλα (made in USA) για το αλληλοφάγωμά τους και τους εμφυλίους. Να ξοδευτούν οι πύραυλοι των πολεμικών τους, να ανανεωθούν οι αποθήκες τους.

ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να κάνουν τη «δουλειά» με το ΝΑΤΟ (τους). Με τον σιδερένιο βραχίονα απέναντι στον βρικολακιασμένο αντίποδα των Ανατολικών, που θυμούνται νοσταλγικά οι συμπατριώτες του κ. Πούτιν. Βιάστηκαν (οι αυτόκλητοι τιμητές και τιμωροί). Θα’ πεφταν μια…χαρά οι (ΝΑΤΟικές) βόμβες σε κεφάλια αμάχων θα’ στηναν γλέντι τα σύγχρονα «γεράκια».

ΤΕΛΟΣ, υπάρχει και Πρόεδρος. Ο…δυστυχής Ομπάμα που τραβολογιέται απ’ το παρασκήνιο και την (ευχάριστη) απροθυμία του λαού του να συναινέσει στα «χειρουργικά» του. Το ξέρει πως δεν θ’ αλλάξει τον κόσμο με την παρουσία του. Όπως δεν άλλαξε με…μελαψούς του πρόσφατου παρελθόντος σε υπουργικά πόστα. Και τι απόμεινε; Να παραιτηθεί! Εύκολο να το σκεφθείς, δύσκολο να το πράξει. Τα εξάσφαιρα (για Προέδρους) έχουν καιρό να κελαηδήσουν, αλλά δεν παροπλίστηκαν.